سنگ صبور شما(بحث دوم دوست)

dost che kalameye ghashangi!
ye dost khob kasiye ke hichvaght to hich sharayrti tanhat nazare
shayadam mahdoye khasi natonim vasash dar nazar begirim

gahi vaghta az dor behet kheili nazdike

gahi az nazdik azat kheili dore

دوستان تو زندگی شما دوست جایگاه خاصی نداره؟
نمیدونید خصوصیات یه دوس خوب چیه؟
حدو مرز یه دوست تو زندگی ما چقدر؟
یعنی هیچکس نمیدونه جواب بده؟
اگه نمیخواهید در باره مشکلات جوانان بحثو بررسی کنیم
خوب بگید تا من یه چیز دیگه بذرم
فکر کردم براتون جالب باشه تا بدونید تو زندگی یه جوان
چه چیزهایی میتونه خطرناک باشه
یا سازنده
شاید هم همه میدونید
نمیدونم

فقط بدونید جوان یعنی
سراسر شورو اشتیاق و خطر
و اگه درست هدایت نشه
گاهی خطراتی دورشو میگیره
که خسارت ناشی از اون خطر جبران ناپذیره
باشه دوستان منم مطیع جمع هستم
اگه دوست ندارید دیگه ادامه نمیدم

کسی که میتونه تو رو به ترقی نزدیک تر کنه
به خدا
به خوبی و سعادت
کسی که توی سختی مثل برادر بلکه نزدیکتر باشه
کسی که از طرف خدا بدون اینکه خودشم بدونه مامور میشه که کمکت کنه
کسی که حق زیادی به گردنت داره
کسی که میتونه سرنوشتت رو تعییر بده
کسی که میگن پسر نوح رو به جهنم فرستاد
کسی که میگن دوستي پيوندي است که ميوه‌ي آن«غذاي روح» است و«دل بي دوست، غمگين است»
کسی که امام علي(ع) راجع بهش فرمودند:«تا دوست خود را خوب امتحان نکرده‌اي، به او اعتماد مکن و او را امين خويش ندان».
میگن با کسی که با خدا دوسته دوست بشو
و با کسی که با خدا دشمنه دشمن
میدونی چرا؟
چون کسی که با خدا که بزرگترینه دشمنی کرد با تو هم دشمنی میکنه
خیلی حرف دارم از دوست بگم
چیزی که از هر معتادی میپرسی که چه شد که اینجوری شدی میگه دوست ناباب
شما چی میگین؟

دکی جون میتونی بگی مشخصات یه دوست خوب و بد چیه؟
حدود یه دوست تو زندگی شخصی ما چقدره؟
به یه دوست چقدر میتونیم اعتماد کنیم؟
ایا این درسته یه دوست تو حریم خصوصی زندگیمونوارد بشه؟
کنار خانواده؟

همشو با هم بگم؟
خیلی زیاد میشه ها
بهتر نیست یکی یکی بپرسی
منم یکی یکی جواب بدم

من سوالهامو نوشتم
شما میتونید هر جور که دوست دارید جواب بدید
میتونید خودتون هرسوالی روکه میخواهید بنویسیدو بعد جوابشو بدی
سراپا گوشیم برای شنیدن جوابت

باشه آبجی
فعلا اینو داشته باش
ببینم بچه ها چقدر مورد توجه قرارش میدن

دستورالعمل قرآني:شيوه دوست يابي

دوستي پيوندي است که ميوه‌ي آن«غذاي روح» است و«دل بي دوست، غمگين است»

اهميت دوست در سرنوشت زندگي، موضوع تجربه شده‌اي است، آنان که از دوستان خوب بهره ها برده اند،
افسوس مي‌خورند که اي کاش! زودتر به اين راز پي‌مي‌بردند و آنان که از ناحيه‌ي دوستان ناباب به تباهي و سيه روزي مبتلا گرديده‌اند، حسرت مي‌خورند که
اي کاش! با چنين افراد خطرناکي هرگز ارتباط دوستي برقرار نمي‌کردند و به اين بدبختي دچار نمي‌شدند!

آري، نه تنها داشتن دوست صالح در زندگي يک ضرورت اجتناب ناپذير و تجربه شده است، بلکه به منظور اهميت و حساسيت آن در زندگي اجتماعي سعدي شيرازي سروده است:



گر مخير بکنندم به قيامت که چه خواهي؟ دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را



امّا درباره‌ي انتخاب دوست،شيوه‌هاي معاشرت با او، ويژگي هاي دوستان خوب و بد، نکات بسيار مهمي را بايد مورد توجه قرار دهيم که خوشبختانه قرآن کريم و پيشوايان عالي قدر اسلام مطالبي را بيان کرده اند


1. امتحان و انتخاب
امام علي(ع) هم فرمودند: هر کس پس از آزمايش صحيح، کسي را به دوستي برگزيند، دوستي و رفاقت او پايدار و مودّت او استوار مي ماند و کسي که بي حساب و نسنجيده با ديگران پيوند دوستي برقرار کند به ناچار به دوستي با افراد شرور و فاسد، مبتلا خواهد شد!


درباره‌ي راه هاي امتحان دوست،امام صادق(ع) هم يکي از سه راه زير را مطرح کرده است:
پولي از او بخواه، يا پولي را به عنوان امانت نزد او بگذار، يا او را در گرفتاري خويش شريک گردان،
اگر در اين جهات درست انجام وظيفه کرد، او را به عنوان دوست برگزين.


بنابراين، در شرايط جامعه‌ي امروزي هم موضوع امتحان دوست قبل از انتخاب آن، با دقّت بايد مورد توجه قرار گيرد و از برقراري دوستي هاي ناگهاني که با عجله و بدون فکر و انديشه صورت مي گيرد،پرهيز شود.

امام علي(ع) نيز فرموده:«تا دوست خود را خوب امتحان نکرده‌اي، به او اعتماد مکن و او را امين خويش ندان».


2. اصالت و عقل
«اصالت خانوادگي» و «جوهر سالم نژادي» که به عنوان دو ملاک اساسي دوست گزيني مورد تأکيد است و اصولاً عقلانيت و خردمندي افراد که با اصالت خانوادگي آنان ارتباط تنگاتنگ دارد، هرگز نبايد ناديده گرفته شود.



امام علي(ع) براي معاشرت و دوستي با افراد، عقل و خردمندي آنان را که عموماً ناشي از اصالت خانوادگي است، مورد اهميت و ضروري دانسته و
از سوي ديگر فرموده است:«از دوستي و رفاقت با کسي که از نعمت عقل بي‌بهره است،خودداري کنيد و به کسي که اصالت خانوادگي ندارد، احسان نکنيد و او را برنگزينيد، زيرا کسي که عقل ندارد، به گمان اين که به شما نفع مي‌رساند،زيان وارد مي‌آورد و کسي که اصالت خانوادگي ندارد، به کسي که به او احسان و خوبي کرده، بدي و آزار روا مي دارد».



امام صادق(ع) سفارش مي کند:«از دوستي و معاشرت با افرادپست و فرومايه خودداري کنيد، چون در چنين دوستي و معاشرتي، هيچ گونه خير و صلاحي وجود ندارد».

امام علي(ع) مي‌فرمايد:«اگر با شخص عاقل و خردمندي که جوانمردي و کرم ا و را نمي‌پسندي، معاشرت و دوستي کني ايرادي ندارد. در چنين حالي، از عقل و خردمندي او بهره برگير و از اخلاق نامناسب او پرهيز داشته باش و هيچ گاه، رفاقت و دوستي با شخص کريم و اصيل را از دست مده، بلکه اگر نتواني از عقل او استفاده کني، با عقل و انديشه و تدبير خويش، از کرم و جوانمردي او بهره مند شو و تا مي‌تواني از معاشرت و دوستي با اشخاص پست و فرومايه و نادان، گريزان و فراري باش».


3. صداقت و يک رنگي
اصولاً دوست که معادل عربي آن«صديق» است، صداقت و درستي را دربردارد
امام علي(ع) هم فرموده:«دوست بدين جهت«صديق» ناميده شده که در مورد خوبي‌ها و عيب هاي تو، با صداقت با تو رفتار مي کند و هر کسي چنين بود، به او اعتماد کن که او دوست واقعي است».



دوست واقعي، خوبي ها و امتيازات انسان را مي ستايد و اگر عيب و ايرادي هم در گفتار و کردار و رفتار انسان بيابد، آن را خالصانه و دلسوزانه براي اصلاح، با زبان خوش گوشزد مي کند، اما اگر سلامت نفس نداشته باشد، عيب و نقاط ضعف را براي شکستن انسان، پشت سر بازگو و افشا مي‌نمايد.


همچنين، صداقت در گفتار و رفتار سبب مي‌شود که دوست واقعي، در روزگار سختي و تلخي و گرفتاري که زمان آزمايش و امتحان است، دوست را در گرداب گرفتاري رها نکند، بلکه با فکر و مال و جان، به ياري و نجات دوست گرفتار خويش اقدام کند، چنانکه«سعدي» هم سروده است:



دوست مشمـار آن کـه در نعـمت زند لاف يـاري و بــرادر خــوانـدگـي



دوست آن دانم که گيرد دست دوست در پريشـان حـالي و درمــانـدگي



4.افسوس در قيامت
مزاياي دوست خوب و صالح، نه تنها به زندگي اين جهان انسان معنا و مفهوم مي بخشد و او را در مراحل مختلف زندگي به پيروزي مي‌رساند و او را از تنهايي و غربت و بي کسي نجات مي‌دهد، چنانکه امام علي(ع) فرموده:«الَغرِيب مَن لَيسَ لَهُ حَبيب».



يعني غريب کسي است که در زندگي خويش دوستي ندارد، بلکه کساني که در زندگي دنيا، دوستان خوبي نداشته يا دوستان خطرناکي داشته اند و آنان را به تباهي و گمراهي کشانده‌اند، در جهان آخرت نيز آه و افسوس زيادي سر مي‌دهند! و راه چاره اي ندارند.



قرآن کريم در اين باره، خطاب به پيامبر(ص) مي‌فرمايد:«به خاطر بياور روزي که انسان ظالم، دست خود را از شدّت ناراحتي و افسوس به دندان مي‌گزد و مي گويد: اي کاش! با رسول خدا(دوست مي‌شدم) و او را برمي گزيدم.



اي واي! کاش! فلان(شخص گمراه و فاسد) را به دوستي انتخاب نکرده بودم، او مرا از ياد و راه حق



گمراه ساخت…»



عُقبة اَبي مُعَيط و أبي بن خَلَف، دو دوست صميمي بودند، عقبه، هرگاه از سفر به مکه بازمي‌گشت، بزرگان و افراد سرشناس قبايل را به ميهماني دعوت مي‌کرد، او در حالي که هنوز مسلمان نشده بود، پيامبر(ص) را هم به ميهماني دعوت کرد. رسول خدا(ص) که دعوت او را قبول کرده بود، وقتي سر سفره حاضر شد، فرمود:«من از غذاي تو نمي‌خورم مگر اين که مسلمان شوي» عقبه که نمي‌خواست پيامبر(ص) سفره و غذاي او را ترک کند، مسلمان شد.



خبر مسلمان شدن«عقبه» به گوش دوستش«أبَي بن خلف» رسيد و او از اين که«عقبه» رفاقت پيامبر(ص) و مسلماني را برگزيده بود، سخت ناراحت شدو به عقبه پيشنهاد کرد: با اهانت به محمد رفاقت آن حضرت را رها کند و شرط دوستي را عملي کند!



بدين ترتيب، عقبه راهنمايي دوست کافر و گمراه خويش را پذيرفت و از رفاقت با پيامبر(ص) دست کشيد و راه کفر و گمراهي را پيش گرفت، بعد از آن هم، عقبه در«جنگ بدر» و «اُبَي بن خَلَف» در «جنگ احد» در حالي که برضد اسلام و پيامبر(ص) قيام کرده بودند، به وسيله ارتش مسلمانان، در حال کفر و گمراهي و مبارزه با اسلام کشته شدند.11



قرآن کريم، سرگذشت و سرنوشت اين دوست گزيني خطرناک و گمراه کننده را که با آه و افسوس دردناک آميخته است،ياد مي کند،تا براي همه‌ي ما،ايمان و صداقت براي انتخاب دوست، معيار عمل قرار گيرد.

http://dost20.parsiblog.com

خیلی جالب وکامل و مفید بود

امیدوارم دوستان هم استفاده کامل رو ببرن
و نظراتشونورو هم بگن
دکی جون ممنون

خواهش میکنم
زیاد شد ولی بیشتر از این نمیشد از سرو تهش بزنم
ببخشید
مطالب خیلی مفید دیگه ای هست در این باره
اگه استقبال بشه قول میدم کمکت کنم که بیشتر بذاریم از این مطالب
دست تو هم درد نکنه