یکی می گفت آدمایی که توی خیابون سرشون رو بالا می گیرن و سینه رو می دن جلو و راه می رن آدمایی هستن که اعتماد به نفس بالایی دارن و آدمایی که سرشون رو پایین می اندازن و از گوشه ای راه می رن آدمایی هستن که اعتماد به نفسشون پایینه و روی حرفش هم خیلی اصرار داشت...

من خیلی روی این مطلب فکر کردم، به نظرم نمی شه اینطوری گفت شاید گاهی اینطوری هم باشه اما نمی شه این مساله رو تعمیم داد...

خب شاید اونی که سرش رو پایین انداخته و راه می ره از روی خضوع و فروتنیش اینطوری راه می ره و اونی که سرش رو بالا گرفته و سینه سپر کرده از روی غرورشه (البته این دومی شد فکر بد!...)

حالا این که یه مسئله ی کوچیکه اما به نظرم این روزا ما خیلی راحت راجع به دیگران قضاوت می کنیم و خیلی راحت از عمل یه فرد برداشتهای مختلف و حتی گاهی بدترین برداشتها رو می کنیم

شاید هیچ وقت با خودمون تمرین نکردیم و سعی نکردیم که از همه چیز برداشت خوبی داشته باشیم

امام علی (ع) در حکمت 360 می فرمایند: شایسته نیست به سخنی که از دهان کسی خارج شد، گمان بد ببری چرا که برای آن برداشت نیکویی می توان داشت.

اما ما عادت کردیم هرچی دیدیم یا شنیدیم رو همونجوری که دوست داریم تفسیر کنیم در صورتی که همین تفکرات ما کم کم شخصیت ما رو می سازه!

باید مواظب افکاری که توی ذهنمون میاد باشیم و کم کم به خودمون عادت بدیم که فکرای بد رو به ذهنمون راه ندیم و برای هر چیز دنبال یه برداشت نیکو باشیم...

به خاطر خودمون هم که شده مراقب افکارمون باشیم...

امام علی علیه السلام:

مراقب افکارت باش که گفتارت می‌شود

مراقب گفتارت باش که رفتارت می‌شود

مراقب رفتارت باش که عادتت می‌شود

مراقب عادتت باش که شخصیتت می‌شود

مراقب شخصیتت باش که سرنوشتت می‌شود

مانا جان
خیلی جالب گفتی
منم باهات کاملا موافقم
ممنونم