اطلاع از موارد زیر برای دیابتی هایی که قصد ازدواج دارند، مفید است.

1- یکی از علل شیوع بیش از حد دیابت، مخصوصا دیابت نوع دوم، ازدواج ‌های فامیلی است. هنوز هم در بعضی از فامیل‌ ها و قومیت ‌ها، ازدواج‌ های فامیلی مرسوم و متداول است. اصولا دیابت هم یک بیماری ژنتیک و هم معلول عوامل محیطی است. عوامل محیطی در حقیقت آن ژن را شعله ‌ور و بیدار می‌ کنند.



2- جوانانی که در آستانه ازدواج هستند، لازم است قبل از ازدواج حتما مشاوره ژنتیک انجام دهند و با متخصص ژنتیک یا غدد مشورت کنند. این مشاوره را باید در همان ابتدا و قبل از عمیق شدن رابطه عاطفی انجام داد. آن چه متاسفانه امروز رایج است، موکول کردن مشاوره ژنتیک به موقعی است که همسر دلخواه خود را انتخاب کرده‌اند و اساسا نمی ‌توان آن ها را منصرف کرد.



3- در بحث دیابت نوع یک می ‌بینیم که در دوقلوهای تک ‌تخمکی، اگر یکی از دوقلوها دیابتیک باشد، احتمال این که قل یا تای دیگر نیز مبتلا شود، تا 50 درصد است. هر گاه یکی از والدین مبتلا به دیابت نوع یک باشد، احتمال این که فرزندانش به دیابت نوع یک مبتلا شوند، بین 6 تا 10 درصد است و این رقم در کل جمعیت فقط 0/6 درصد است.



4- اگر مادری مبتلا به دیابت نوع یک باشد، احتمال این که آن را به فرزندش انتقال دهد 2 درصد است، در حالی که اگر فقط پدر مبتلا باشد، این احتمال تا 6 درصد خواهد بود. بنابراین در دیابت نوع یک، از نقطه نظر ژنتیک، نقش پدر غالب و بارز است و نقش مادر کمتر است.



5- در بحث دیابت نوع دو می ‌بینیم که این بیماری، چند ژنی و چند عاملی (پلی ‌ژنیک یا مولتی‌ فاکتوریال) است. با این که نقش ژن در دیابت نوع دوم واضح‌ تر و مهم ‌تر است اما چگونگی این نقش هنوز در ابهام است.



6- در دوقلوهای تک‌ تخمکی، اگر یکی مبتلا به دیابت نوع دو باشد، احتمال این که دیگری، دیابت نوع دو بگیرد؛ بین 60 تا 90 درصد خواهد بود. اگر فردی مبتلا به دیابت نوع دو باشد، احتمال این که فرزندش نیز مبتلا شود، بین 10 تا 33 درصد خواهد بود (این رقم در نوع یک بسیار کمتر بود) و جالب این که ابتلا به دیابت نوع دو در کل جمعیت فقط 5 درصد است.




7- اگر مادری مبتلا باشد، احتمال این که به فرزندش انتقال دهد، 3 برابر بیشتر از وقتی است که پدر مبتلا باشد. مهم‌ تر از همه این که هرچه سن شروع دیابت در والدین کمتر باشد (قبل از 20 سالگی) احتمال انتقال دیابت به بچه‌ها بیشتر است.

سلامتیران