شاید داستان قورباغه و ظرف اب را شنیده باشید. این داستان مثال خوبی برای قانون " زوال تدریجی "است:
اگر یک قورباغه ی تیز هوش و شاد را بردارید و داخل یک ظرف آب جوش بیندازید قورباغه چه کار می کند ؟ بیرون می پرد! در واقع قورباغه فورا به این نتیجه می رسد که لذتی در کار نیست و باید برود!
حالا اگر همان قورباغه یا یکی از فامیل هایش را بردارید و داخل یک ظرف اب سرد بیندازید , بعد ظرف را روی اجاق بگذارید و بتدریج به ان حرارت بدهید قورباغه چه کار می کند؟ استراحت می کند..... و چند دقیقه ی بعد به خودش می گوید:" ظاهرا آب گرم شده است." و تا چشم به هم بزنید یک قورباغه آب پز اماده است.
نتیجه اخلاقی داستان؟ زندگی به تدریج اتفاق می افتد. ما هم می توانیم مثل قورباغه ی داستانمان ابلهی کنیم و وقت را از دست بدهیم ناگهان ببینم که کار از کار گذشته است. همه ی ما باید نسبت به جریانات زندگی مان اگاه و بیدار باشیم.

داستان خيلي جالب و مفهومي بود ممنون