كوهنوردي مي‌‌خواست به قله‌اي بلندي صعود كند. پس از سال‌ها تمرين و آمادگي، سفرش را آغاز كرد. به صعودش ادامه داد تا اين كه هوا كاملا تاريك شد. به جز تاريكي هيچ چيز ديده نمي‌شد. سياهي شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمي‌توانست چيزي ببيند حتي ماه و ستاره‌ها پشت انبوهي از ابر پنهان شده بودند. كوهنورد همان‌طور كه داشت بالا مي‌رفت، در حالي كه چيزي به فتح قله نمانده بود، پايش ليز خورد و با سرعت هر چه تمام‌تر سقوط كرد.

سقوط همچنان ادامه داشت و او در آن لحظات سرشار از هراس، تمامي خاطرات خوب و بد زندگي‌اش را به ياد مي‌آورد. داشت فكر مي‌‌كرد چقدر به مرگ نزديك شده است كه ناگهان دنباله طنابي كه به دور كمرش حلقه خورده بود بين شاخه هاي درختي در شيب كوه گير كرد و مانع از سقوط كاملش شد. در آن لحظات سنگين سكوت، كه هيچ اميدي نداشت از ته دل فرياد زد: خدايا كمكم كن !

ندايي از دل آسمان پاسخ داد از من چه مي‌خواهي؟

- نجاتم بده خداي من!
- آيا به من ايمان داري؟
- آري. هميشه به تو ايمان داشته‌ام
- پس آن طناب دور كمرت را پاره كن!

كوهنورد وحشت كرد. پاره شدن طناب يعني سقوط بي‌ترديد از فراز كيلومترها ارتفاع. گفت: خدايا نمي‌توانم.
خدا گفت: آيا به گفته من ايمان نداري؟
كوهنورد گفت: خدايا نمي توانم. نمي‌توانم.

روز بعد، گروه نجات گزارش داد كه جسد منجمد شده يك كوهنورد در حالي پيدا شده كه طنابي به دور كمرش حلقه شده بود و تنها نيم متر با زمين فاصله داشت.

اینو خونده بودم
ولی بازم ممنون
خیلی قشنگ بود
ادم اگه به خدا اعتماد و ایمان داشته باشه همیشه موفقه

داستانت خیلی جالب بود
ممنونم
و حالا نسبت به یه ثانیه پیش
مصمم تر شدم که همه سرنوشت / تقدریر / زندگی و همه چیزهایی که دارمو به خودش بسپارم
و با خیال راحت به زندگیم برسم
چون اون هیچوقت برام بد نمیخواد
خدایا خیلی دوست دارم شکرت

میترا نوشته است:

داستانت خیلی جالب بود
ممنونم
و حالا نسبت به یه ثانیه پیش
مصمم تر شدم که همه سرنوشت / تقدریر / زندگی و همه چیزهایی که دارمو به خودش بسپارم
و با خیال راحت به زندگیم برسم
چون اون هیچوقت برام بد نمیخواد
خدایا خیلی دوست دارم شکرت

آفرین

اين نشون ميده كه ما حتي حاضر نيستيم كه به خاطر اطمينان به حرف خدا
از جونمون بگذريم

خدايا خيلي دوست دارم
هرچي تو بگي