بچه های هر شهری برای خودشون یک سری اصطلاحاتی رو دارند که به شوخی به هم می گویند که برای بعضی از بچه های شهرستان های دیگر نامفهوم می باشد به خصوصی برای بچه های تهرانی، به عنوان مثال وقتی یک بچه تهرانی از خواب بیدار می شود و مادرش به او می گوید چی میل داری صبحانه می گوید "نیمرو" اما یک شهرستانی ممکنه این رو نگوید و از کلام تخم مرغ سرخ کرده استفاده کنه حالا این زیاد شبیه به اصطلاح نبود اما یک حالت کلی بود که در این جا هر شخصی از هر شهرستانی هست بیاد اون اصطلاحتای رو که میدونه بگوید تا کمی با این ادبیات شهرها بیشتر آشنا بشیم.


سالار = بامعرفت
سوتی دادن = حرفی را در خلال صحبت لو دادن که به ضرر گوینده تمام شود (تهرانی ها میگن گاف)
بابا سه کردی = ضایع بازی در آوردی
سه سوته = سریع
سیریش = سمج
فیوز سوزونده = عصبانی شده
شاسی بلند = قدبلند
شاخ شدن = پر رو شدن
شلغم یا سیب زمینی = بی خاصیت، بی بخار
فتح الله = خرفت(مثلا میگن طرف خیلی فتح الله هستش)
قُزمیت = عقب افتاده، عوضی هم معنی میده
برق رو بزن = کلید برق رو خاموش کن
چولمون کردی = کثیفمون کردی
زر نزن = حرف نزن
پسته = آدم بی جنبه(اصولا به آدم هایی که نیششون 24 ساعت بازه)
دوزاریش آنتن نمیده = نفهم
راه داره؟ = امکانش هست؟!(میشه یه کاریش بکنید)
سیفون رو بکش = دیگه حرف نزن!!(بچه های بی ادب به کار میبرنش)
طلبه یا طالبی؟ = میخوای؟؟
مال زمان دارسیه = قدیمیه
قالتاق = پر رو
بیشین بینیم بابا = خفه شو یا همون زر نزن
الوات = لاته
لات=فردي كه سر چهارراه مي نشيند و تسیبح رو دور انگشتش می چرخونه
ددر = مهماني
چرمنگ یا علی گلابی = كسي كه زود فريب ميخورد
آمار دادن = رفته تو نخش
دمت گرم یا دمت تنوری یا دمت آتشفشان = زنده باشي
ژيگول = شخصی که پیش خودش فکر می کنه آخر خوشتیپی باشه
.

خفن = بي نقص
خفن بازار = محلي که تيپ خيلي خفن دارد
پارازيت = حرف بد موقع
پايه اي = حاضري؟
تابلو = واضح
تريپ (تيريپ) = مدل
تو باغ نبودن = در جريان نبودن
تو کف چيزي بودن = تعجب از چيزي کردن
جواد = بي کلاس
خز = جواد
دمبه = کسي که خيلي تنبل است
دم کسي را ديدن = زیر میزی دادن
دمشو ببين = باهاش راه بيا، ببین زیر میزی قبول می کنه؟
زاقارت = ضايع
عمرن = به هيچ وجه

گلوش گير كرد = وقتي کسي از کسي خوشش بياد
لاوترکوندن = عاشق هم بودن
نوشابه باز کردن = خودتون معنیش رو بهتر میدونید