صوفي با خرش وارد خانقاهي شد



صوفيان مقيم خانقاه به خادم گفتند برو خر او را بفروش تا از پول آن امشب سماعي برپا كنيم. خادم چنين كرد. شب جمع صوفيان، از جمله همان صوفي خرباخته، شروع كردند به پايكوبي و سماع و سرود. ترجيع ‌بند سرودشان اين بود كه: خر برفت و خر برفت و خر برفت.


صبح وقتي صوفي خواست خانقاه را ترك كند از خادم سراغ خر خود را گرفت. خادم گفت آن سرود و سماع ديشب از فروش خر تو بود. صوفي با اعتراض گفت پس چرا ديشب اين موضوع را به من خبر ندادي. خادم گفت ديشب چند بار آمدم و موضوع را در گوشت گفتم. ولي تو چنان غرق در شور و هيجان بودي كه حرف من اصلاً به گوشت نرفت. وآنگهي، خود تو وقتي ديشب با آن شور و هيجان سرود “خر برفت و خر برفت“ را تكرار مي‌كردي هيچ از خودت پرسيدي كه معنا و منظور از آن چيست؟
صوفي گفت: من كاري به معنا نداشتم! چون همه مي ‌خواندند من هم خواندم.

دفتر دوم مثنوی معنوی، بیت 514 الی 584

كارايي كه با چشم هاي بسته باعت خوشحالي ميشن و بعد يه عمر پشيموني
حرف هايي كه بدون فكر گفته ميشن
جالب بود

بار الهی
آگاهیم ده که در چاه نیفتم
بیناییم ده که از راه نیفتم

kheili ghashang bod dorsa vali khar koja beraft?