گر نگه دارِ ِ من آن است كه من ميدانم شيشه را در بغل ِ سنگ نگه ميدارد

ايستاده ام اينجا بر سر دو راهي. هيچ ميداني چند وقتي ميشود كه براي تو ننوشته ام؟؟

هي نوشتم براي كساني كه كلي بهانه داشتند براي نشنيدنم و حالا چقدر ديرميبينم كه تنها تويي كه از سر مهر مراميشنوي نه از سر كنجكاوي!!!

ميبيني چقدر دير فهميدم اين حقيقت ناب را؟؟؟

ميدانم. باز هم وقتي آمده ام كه همه مرا رانده اند و فقط تو مانده اي!!!

ميدانم كه بايد به سوي تو مي آمدم و نيامدم. ميدانم كه بايد تنها از تو ميخواستمو از ديگران خواستم. ميدانم كه چيزي را كه ذهن من تا اين حد غير ممكن ميخواندش و شده آرزوي محال. براي مغز كوچك من بزرگ است نه براي توئي كه بزرگتريني ! به خواست تو....كافيست كه تو بخواهي... .

كلافه ام. سر درگمم. مثل كلافي تو در تو كه....دلم ميخواد با تمام وجود در آغوش كسي باشم كه آغوشش هميشه برايم باز است. اشك هايم از حد ميگذرند وتنها تو سرزنش نميكني اين باران هاي سيل گونه را.حالا كه خوب فكر ميكنم ميبينم دلم فقط تو را ميخواهد. دلم به حال خودم ميسوزد كه وقتي درد دارم به سراغ تو مي آيم. شرمنده ميشوم از اينكه تو آنقدر بزرگي كه به روي خودت نمي آوري و آنچنان مشتاقانه مرا ميپذيري كه گمان ميبرم من تنها بنده ي تو ام.

براي تو ميتوانم حرف بزنم. از چيزهايي كه اگر ديگران بدانند سرزنشم خواهند كرد..

چه كنم با اين روي سياه؟ من ناداني ميكنم اما توباز هم تنهايم نميگذاري!ميتواني رهايم كني به جرم غفلت اما بزرگوار تر از اين حرف هايي.

ميتوانستي رهايم كني. و من گمان كنم كه نيستي. بعد كم كم فراموشت كنم و تقصير ها را بيندازم گردن تو وبعد كه گرفتاري را ميفرستادي كه بهانه اي شود براي به ياد آوردن تو. كه تنها كسي هستي كه ميتواند كاري كند براي دلم. لب به شكوه گشايم كه تو فراموشم كرده اي و....اما تو مهربانتر از اينيو تو آنقدر دوستم داري كه بيدارم كردي و نزديك بودنت را به يادم آوردي. تا بيش از اين دچار فراموشي نشوم.

خدايا؟ ميداني هر بار كه دلم ميشكند دستهاي مهربان و صبور تو كه مرمتش ميكند. رد دستهاي تو را كه حس ميكنم. برايم كافيست. تو با رد پاي حضورت خط ميزني روي تمام دلتنگي ها.روي تمام حسرت ها و نداشته ها.... اصلا بگذار بشکند این دل که درمانش توئی... آه كه خدايي فقط شايسته ي توست. كه بعد از اين همه عصيان باز هم ميشود برگشت. ميشود با يك ببخشيد همه چيز را پاك كرد و دوباره آغاز كرد..مرا ببخش به خاطر تمام گناهان ريز و درشتم . براي لحظه هايي كه به يادت نبودم. براي ثانيه هايي كه فراموشت کردم. براي روزهايي كه لذت گناه مرا فريفت. مرا ببخش اگر آن نبودم كه تو هميشه دوست داري باشم. مرا به خاطر رحيمي خودت ببخش. همين. بد كردم با خودم و با توئي كه اين همه مهرباني!خدايا ببخشید.

خدايا چطور شد كه يادم رفت تو بزرگتر از مشكلاتي هستي كه دارم؟ چطور يادم رفت كه اگر تو بخواهي تمام اين بنده هاي مخالفت موافق ميشوند؟؟!!!

ميدانم كه باز هم بازگشت مرا خواهي پذيرفت چون تو بزرگتر از گناهان مني.

دوستان خوبم اين نامه از وبلاگ دوست خوبم سميرا است.
samiir.blogfa.com

ممنون آّجی ریحانه
و از دوست خوبت هم تشکر کن از طرف ما
واقعا اگه یادمون بیاد که هر چی مشکلاتمون بزرگ باشن
باز هم خدا بزرگتره ازشون
دیگه ناامید نمیشیم

راستياتش داداش دكي من يه چندوقت بود كه حس ميكردم يه چيزو گم كردم نميدونستم چيه و كيه تا وقتي كه اين نامه رو خوندم فهميدم كجاي كارم ميلنگه!!!!

امیدوارم که مقطعی نباشه
و همیشه وقتی یه حس بد بهت دست داد یاد این نامه بیوفتی تا دوباره بفهمی اشکال کجاست

خیلی قشنگ بود آبجی.
واقعاً ممنون
خیلی وقتا آدم نیاز به چنین تلنگرهایی داره .

نه داداشي دكي
من قبلا تنها دوستم عشقم و تنها همدم و تنها كسي كه ازش خواسته هامو ميخواستم همون بلاسري بود ولي نميدونم چي شد كه يه هو كمتر براش نوشتم كمتر باهاش حرف زدم حرف زدنم فقط شده بودنماز ولي رفاقت با اون توي نماز خلاصه نميشه خلاصه داداش دوباره عشق خودمو پيدا كردم وبه اين راحتي هام از دستش نميدم.!!!
خواهش ني ني جان

امیدوارم که هممون حس تو رو داشته باشیم

میتراجون چه حرف قشنگی زدی

ميترا جان درسته يه جايي يه تايپيك گذاشتم با موضوعه دفتر آرزوهام فكر كنم توي گفتگو آزاده توش نوشتم كه خدا چقدر در حقم مهربوني كرده
فقط خيلي از دستم خودم ناراحتم چون باسه يه مدت عشقمو گم كرده بودم!!!

ميترا
باهات موافقم چون ميگند
از تو حركت از خدا بركت
تا ما يه حركتي نكنيم يه همتي نداشته باشيم نبايد از خدا توقع معجزه داشته باشيخم

ولی خدا هیچوقت نمیخواد بنده هاش ازش جدا بشن
حتی واسه یه لحظه

دکی جدایی نه" یادآوری
گاهی ما بندگان احتیاج به یه تلنگری داریم
حالا هر جور که خدا خودش صلاح بدونه
در ضمن فاصله بین عشاق
باعث تداوم عشق میشه نه دوری
حتما خدا خواسته بفهمونه که با خدا بودن و بی خدا بودن چه فرقی داره
لذت کدومش بیشتره
بحث در این مورد خیلی زیاده
فعلا تا همین جا بسه :

گلها برای منهه؟؟
مرسی
ولی من اینو یه جوری دیگه میبینم
خدا صلاح مارو میخواد
یه سری قوانینی هست که ما خودمون اونا رو برای خودمون اجرا میکنیم
مثل یه راه
جاده مشهد تهران یه دونهه
حالا اگه من از راه مشهد بندر عباس بخوام برم تهران نمیشه یا اگه بشه راهم دور میشه
اینا خیلی ساده هستن
البته من اینو (دوری از خدا رو میگم) نتیجه ی کار خودمون میدونم
ولی شما تنبیه ی از جانب خدا
که جفتش یه معنی میده

من نگفتم تنبیه
شاید راه دور بشه ولی بازم به هدف میرسی
رسیدن به هدف با سختی
شاید قدرشو بهتر بدونیم
اینطور نیست؟
ولی بحث در این مورد خیلی زیاده
و از حوصله اینجا خارج
تو یه وقت مناسب حتما باهم حرف میزنیم

ميترا