هنوز کودکم...
به جان اقاقی قسم!
هنوز وقتی زمین می خورم باید دستانم را را بگیری......




رسا

ني ني هنوز هم كودكيم
هنوز براي برخواستن از مشكلات زندگي بايد يكي دستمونو بگيره
هنوز ...

کسی هست که بهت کمک کنه؟
اگه نبود چی
باید بشینی تا یکی بیاد؟

شاید باید تمام توانت رو جمع کنی که بلند بشی ، حتی اگه نصفه، حتی اگه تلو تلو بخوری و باز بیفتی زمین ، مثل همون بچه که تازه داره راه میفته.....

به نظر من
کسی که منتظره تا یکی بیاد دستشو بگیره و بلندش کنه از بچه هم کمتره
چون بچه خودش تلاش میکنه و بقیه میان بهش کمک میکنن

مهم اینه که بلند بشی حتی اگه نیمه حتی اگه باز بخوری زمین ولی ته دلت شاده که یه کمی هر چند کوچیک حرکت کردی که راکد نبودی ....

شعر قشنگی بود... آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند

هنوز کودکم...
به جان اقاقی قسم!
هنوز وقتی زمین می خورم باید دستانم را را بگیری......
اه
دیگر از هر چه آیینه و اطلسی خسته شده ام!
کلماتم به انتها می رسند....

گاهي اوقات بايد پاكن و برداري گذشته رو پاك كني و از سرخط
بنويسي با خط خوش
من ميتوانم........
بايد چشماتو روي كمك ديگران ببندي بايد ياد بگيري خودت بلند بشي!!!
بايد بخواي تا بتوني (خواستن توانستن است)

شعر قشنگي بود
زندگي مثل يه جنگه
تنها جنگي كه قشنگه