استاد شهریار
صفحه 1 از 1
استاد شهریار
استاد شهریار « شهریار را تو به شمشیر قلم در همه آفاق
و خدا ملک دلی نیست
که تسخیر نکردی »
استاد سید محمد حسین بهجت تبریزی ، متخلّس به
«شهریار» از شاعران نامی وطر از اول عصر حاضر است . وی در سال 1285 شمسی در شهر هنر
پرور تبریز چشم به جهان گشود . پدرش حاج میر آقا خشکنابی وکیل دادگستری ، مردی فاضل
، نیک گفتار و هنر مند بود . دوران کودکی شهریار با انقلاب بزرگ مشروطیّتمردم تبریز
و حوادث خونین آن وقایع هم زمان بود به همین دلیل پدرش او را به روستای «خشکناب»برد
و شهریار دوران کودکی خود را در کنار مادر بزرگ سایر اقوام و در آغوش طبیعت و دامان
سرسبز کوه سر افراز « حیدر با با» و چشمه های جوشان و رود های خروشان سپری کرد . با
قصه های شیرین مادر بزرگ شب های زمستان را روز نمود و با همراهی کودکان روستا، روز
های تابستان را به شب رسانید و با فرهنگ اصیل مردم آذر بایجان کاملا آشنا شد و این آشنایی عمیق ، خود را در منظومه ی بی نظیر « حیدر با با »
بروز داد . در سال 1331 هجری قمری ، پدرش او را برای ادامه تحصیل به تبریز باز آورد
. فرا گیری ادبیات عرب و علوم دینی و زبان فرانسوی و در کنار آن ها سرودن شعر و
آموزش خوشنویسی از جمله فعالیت های شهریار در تبریز بودند . از آن پس شهریار برای
تحصیل در دارالفنون عازم تهران گشت و در کنار تحصیل ، نواختن سه تار را نزد استاد
«ابوالحسن صبا» فرا گرفت . در سال 1303 وارد مدرسه طب گردید و چند سالی در آن رشته
مشغول تحصیل شد امّا سال آخر که مقارن با ناکامی
شیدایی و دلباختگی دوره جوانی بود رخت از آن دانشگاه بر بست و در جرگه ی
شکسته دلان دلسوخته به سرایش غزلیات سوزناک پرداخت . استاد تخلّص «شهریار» را پس از
دو رکعت نماز و تفال از دیوان حافظ هدیه گرفت .
« غم غریبی و غربت
چو بر نمی تابم
روم به شهر خود و شهریار خود
باشم »
شعر شهریار از دل
برآمد و بوی صفا و صمیمیّت می دهد . امّا واژه ها همان اندازه که ساده اند پر احساس
ترند و مضامین بکر و لطیف و عالی را در لفاف خویش به همراه دارند . آری شهریار با
الهام از هنر زبان مادریخویش ، شهد در کام ادب فارسی ریخته و اصحاب اندیشه و شعر و
ادب و عرفان ، لقب «حافظ ثانی» را برای شهریار برگزیده اند .
شهریار غیر از
«دیوان سه جلدی فارسی» غزلیات پر سوز و گذار و شور انگیزی نیز به زبان ترکی
دارد که در نوع خود بی نظیرند . و کتابی با عنوان «دیوان ترکی شهریار» گرد
آوری شده اند .
یکی دیگر از آثار
استاد شهریار شاهکار بی همتای او به نام «حیدر با با یه سلام» می باشد که به
زبان ترکی سروده است . این اثر بی بدیل بار ها در کشور های ترکیه و جمهوری
آذربایجان و دیگر جمهوری های تازه استقلال یافته جدید چاپ شده و به چندین زبان زنده
دنیا ترجمه گردیده است . در آذربایجان اشعار دل نشین حیدر با با زینت بخش کلام خرد
و کلان و پیر و جوان این دیار می باشد.استاد شهریار در این منظومه ی زیبا ضمن مرور
خاطرات کودکی خود در دامنه کوه حیدر با با، فرهنگ و آداب و رسوم مردم آذر باجان را
با زبان شیرین و بیانی نغز بازگو نموده است .
« حیدر با با ، ایلدریملار شاخاندا
سللر ، سولار شاقیلدایوب آخاندا
قیزلار اونا صف باغلیوب باخانده
سلام اولسون
شوکتوزه ، ائلوزه
منیم ده بیر آدیم دیلوزه »
شهریار ملک سخن
ایران در میان شاعران اخیر ارادت خاصّی به مولا علی علیه السّلام داشته و در این
میان شعر همای رحمت و شیر خدا وی زبانزده خاص و عام است :
« علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ما سوا فکندی همه سایه ی هما را
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من بخدا قسم خدا را
...برو ای گدای مسکین در خانه علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدا را
به جز از علی که آرد پسری ابوالعجایب
که علم کند به عالم شهدای کربلا را ...»
روح ملکوتی استاد
محمد حسین شهریار در 27 شهریور سال 1367
به دیدار حضرت دوست شتافت و پیکر پاکش در جوار شاعران و آباد گران کنگره ی عمارت
ادب چون قطران تبریزی ، مجیر الدین بیلقانی ، خاقانی شیروانی ظهیر الدین فارابی
ذوالفقار شروانی ، همام تبریزی ، مانی شیرازی ، شکیبی تبریزی در «مقبرهٌ الشّعرا »
ی تبریز زیارت گاه صاحب دلان و ادبیان و مردم قدر شناس تبریز است . سالروز در گذشت
این استاد (27 شهریور) به عنوان «روز و شعر و ادب » نام گذاری شد .
و خدا ملک دلی نیست
که تسخیر نکردی »
استاد سید محمد حسین بهجت تبریزی ، متخلّس به
«شهریار» از شاعران نامی وطر از اول عصر حاضر است . وی در سال 1285 شمسی در شهر هنر
پرور تبریز چشم به جهان گشود . پدرش حاج میر آقا خشکنابی وکیل دادگستری ، مردی فاضل
، نیک گفتار و هنر مند بود . دوران کودکی شهریار با انقلاب بزرگ مشروطیّتمردم تبریز
و حوادث خونین آن وقایع هم زمان بود به همین دلیل پدرش او را به روستای «خشکناب»برد
و شهریار دوران کودکی خود را در کنار مادر بزرگ سایر اقوام و در آغوش طبیعت و دامان
سرسبز کوه سر افراز « حیدر با با» و چشمه های جوشان و رود های خروشان سپری کرد . با
قصه های شیرین مادر بزرگ شب های زمستان را روز نمود و با همراهی کودکان روستا، روز
های تابستان را به شب رسانید و با فرهنگ اصیل مردم آذر بایجان کاملا آشنا شد و این آشنایی عمیق ، خود را در منظومه ی بی نظیر « حیدر با با »
بروز داد . در سال 1331 هجری قمری ، پدرش او را برای ادامه تحصیل به تبریز باز آورد
. فرا گیری ادبیات عرب و علوم دینی و زبان فرانسوی و در کنار آن ها سرودن شعر و
آموزش خوشنویسی از جمله فعالیت های شهریار در تبریز بودند . از آن پس شهریار برای
تحصیل در دارالفنون عازم تهران گشت و در کنار تحصیل ، نواختن سه تار را نزد استاد
«ابوالحسن صبا» فرا گرفت . در سال 1303 وارد مدرسه طب گردید و چند سالی در آن رشته
مشغول تحصیل شد امّا سال آخر که مقارن با ناکامی
شیدایی و دلباختگی دوره جوانی بود رخت از آن دانشگاه بر بست و در جرگه ی
شکسته دلان دلسوخته به سرایش غزلیات سوزناک پرداخت . استاد تخلّص «شهریار» را پس از
دو رکعت نماز و تفال از دیوان حافظ هدیه گرفت .
« غم غریبی و غربت
چو بر نمی تابم
روم به شهر خود و شهریار خود
باشم »
شعر شهریار از دل
برآمد و بوی صفا و صمیمیّت می دهد . امّا واژه ها همان اندازه که ساده اند پر احساس
ترند و مضامین بکر و لطیف و عالی را در لفاف خویش به همراه دارند . آری شهریار با
الهام از هنر زبان مادریخویش ، شهد در کام ادب فارسی ریخته و اصحاب اندیشه و شعر و
ادب و عرفان ، لقب «حافظ ثانی» را برای شهریار برگزیده اند .
شهریار غیر از
«دیوان سه جلدی فارسی» غزلیات پر سوز و گذار و شور انگیزی نیز به زبان ترکی
دارد که در نوع خود بی نظیرند . و کتابی با عنوان «دیوان ترکی شهریار» گرد
آوری شده اند .
یکی دیگر از آثار
استاد شهریار شاهکار بی همتای او به نام «حیدر با با یه سلام» می باشد که به
زبان ترکی سروده است . این اثر بی بدیل بار ها در کشور های ترکیه و جمهوری
آذربایجان و دیگر جمهوری های تازه استقلال یافته جدید چاپ شده و به چندین زبان زنده
دنیا ترجمه گردیده است . در آذربایجان اشعار دل نشین حیدر با با زینت بخش کلام خرد
و کلان و پیر و جوان این دیار می باشد.استاد شهریار در این منظومه ی زیبا ضمن مرور
خاطرات کودکی خود در دامنه کوه حیدر با با، فرهنگ و آداب و رسوم مردم آذر باجان را
با زبان شیرین و بیانی نغز بازگو نموده است .
« حیدر با با ، ایلدریملار شاخاندا
سللر ، سولار شاقیلدایوب آخاندا
قیزلار اونا صف باغلیوب باخانده
سلام اولسون
شوکتوزه ، ائلوزه
منیم ده بیر آدیم دیلوزه »
شهریار ملک سخن
ایران در میان شاعران اخیر ارادت خاصّی به مولا علی علیه السّلام داشته و در این
میان شعر همای رحمت و شیر خدا وی زبانزده خاص و عام است :
« علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ما سوا فکندی همه سایه ی هما را
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من بخدا قسم خدا را
...برو ای گدای مسکین در خانه علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدا را
به جز از علی که آرد پسری ابوالعجایب
که علم کند به عالم شهدای کربلا را ...»
روح ملکوتی استاد
محمد حسین شهریار در 27 شهریور سال 1367
به دیدار حضرت دوست شتافت و پیکر پاکش در جوار شاعران و آباد گران کنگره ی عمارت
ادب چون قطران تبریزی ، مجیر الدین بیلقانی ، خاقانی شیروانی ظهیر الدین فارابی
ذوالفقار شروانی ، همام تبریزی ، مانی شیرازی ، شکیبی تبریزی در «مقبرهٌ الشّعرا »
ی تبریز زیارت گاه صاحب دلان و ادبیان و مردم قدر شناس تبریز است . سالروز در گذشت
این استاد (27 شهریور) به عنوان «روز و شعر و ادب » نام گذاری شد .
میترا- بازرس
- تعداد پستها : 1173
امتياز كاربر : 3049
تاريخ عضويت : 2009-12-21
ساير موارد
نوع گوشي همراه:
حالت من: مهربون
جوايز اخذ شده: بهترين كاربر
صفحه 1 از 1
صلاحيات هذا المنتدى:
شما نمي توانيد در اين بخش به موضوعها پاسخ دهيد