کجاست اون کيوی؟ چی شد نارنگی؟ خدا می دونه!

خونه مون عیدا پر مهمونه

میرن مهمونا از اونا فقط

آشغالِ میوه به جا می مونه!

کجاست اون کیوی؟ چی شد نارنگی؟

کجا رفت اون موز ؟! خدا می دونه !

جعبه خالی ِ شیرینی هنوز

گوشه ی طاقچه پیش گلدونه

عطرش پیچیده تا آشپزخونه

شیرینیش کجاست؟ خدا می دونه

میرن مهمونا از اونا فقط

جعبه ی خالی به جا می مونه!

از بس خونه رو به هم می ریزن

آدم مثل اسب(!) تو گِل می مونه

یکی نیست بگه خداوکیلی

جای پوست پسته توی قندونه؟!

قند نصفه ی عموجون هنوز

خیس و لهیده ته فنجونه

حالا خداییش قندش مهم نیست

کنار اون قند نصف دندونه!

میرن مهمونا از اونا فقط

نصفه ی دندون به جا می مونه!!

پسته ی خندون، بادوم شیرین

فندق در باز، مال مهمونه

«پرسید زیر لب یکی با حسرت»:

که از این آجیل، به غیر از تخمه،

واسه ما بعدها چی چی می مونه؟








یکم از مناسبتش گذشته اما قشنگه

بامزه بود