مهرباني را بياموزيم!

مهرباني را بياموزيم
فرصت آيينه ها در پشت در ماندست
روشني را ميشود در خانه مهمان كرد
ميشود در عصر آهن ، آشناتر شد
سايبان از بيد مجنون ، روشني از عشق
ميشود جشني فراهم كرد
ميشود در معني يك گل شناور شد
...
ميشود برخاست
ميشود از چهارچوب كوچك يك ميز بيرون شد
ميشود دل را فراهم كرد
ميشود روشنتر از اينجا و اكنون شد
جاي من خاليست
جاي من در عشق ، جاي من در لحظه هاي بيدريغ اولين ديدار
جاي من در شوق تابستاني آن چشم
جاي من در طعم لبخندي كه از دريا سخن مي گفت
جاي من در گرمي دستي كه با خورشيد نسبت داشت
جاي من خاليست
من كجا گم كرده ام آهنگ باران را ؟ !
من كجا از مهرباني چشم پوشيدم ؟!
....
ميشود برگشت
اشتياق چشمهايم را تماشا كن
ميشود در سردي سرشاخه هاي باغ
جشن رويش را بيفروزيم
دوستي را ميشود پرسيد
چشمها را ميشود آموخت
مهرباني كودكي تنهاست
مهرباني را بياموزيم !
(قسمتي از شعر "مهرباني را بياموزيم ! " نوشته محمدرضا عبدالملكيان )

--------------------------------------------------------------------------------

الان تو این دوره زمونه تنها چیزی که ماها بلد نیستیم مهربونیه اما تا دلتون بخواد دروغ ودورویی و دو بهم زنیه......

سلام
توي زندگي هميشه سعي كردم با همه مهربون باشم پيرو جوان بزروگ و كوچيك زن ومرد
ولي افسوس كه گاهي اوقات نميشه مهربون بود به خاطر خود افراد .........
خيلي جالب و آموزنده بود ممنون دورسا جون
آبجي كوچيكه ريحانه