جوان ايراني
هل تريد التفاعل مع هذه المساهمة؟ كل ما عليك هو إنشاء حساب جديد ببضع خطوات أو تسجيل الدخول للمتابعة.

دانستنیهای پزشکی

اذهب الى الأسفل

دانستنیهای پزشکی Empty دانستنیهای پزشکی

پست من طرف میترا 2010-01-01, 04:13

عصبانيت يک احساس طبيعي است

در بسياري از جوامع و فرهنگ ها از جمله فرهنگ ايراني، خشم و عصبانيت بعنوان يک حالت بد و يا نقطه ي ضعف ديده ميشود. در نتيجه شخص عصباني کسي است که بايد از او دوري جست و يا مورد سرزنش قرار داد.

مهمترين اصلي که در مورد خشم و عصبانيت بايد بدانيم اين است که يک احساس طبيعي و ذاتي است ومانند هر احساس ديگري مثل غم، نااميدي، شادي و يا ترس در همه انسانها وجود دارد. پس احساس عصبانيت بخودي خود بد و نادرست نيست، بلکه نحوه ي ابراز آن است که ميتواند مشکل ساز باشد.

خشم و عصبانيت از احساسات اوليه اي است که حتي در حيوانات نيز ديده ميشود. در حقيقت، خشم و عصبانيت يکي از مکانيزم هاي دفاعي انسان است. نوزاد انسان وقتي بدنيا ميآيد با صداي بلند گريه ميکند و دست و پا ميزند. نوزاد بالبخند بدنيا نمي آيد.

يکنوع خشمي در نوزاد است که در حقيقت نشانه ي سلامت او است. اگر نوزادي بدنيا بيايد و گريه بلند نکند و حرکتي از خود نشان ندهد، بايد نگران سلامت او بود. پس نکته ي مهمي را که بايد پذيرفت و اين پيام بايد به خود و به اطرافيان نيز داده شود اين است که همه حق و اجازه دارند عصباني شوند. حتي انسان بايد بتواند احساس خشم و عصبانيت خود را ابراز کند. ابراز عصبانيت نبايد هميشه بعنوان يک احساس بد تلقي شود. زيرا نتيجه اين خواهد بود که بسياري، احساس خشم خودرا در درون پنهان کرده و خشمي که بدرون ريخته شود، به اشکال بيمارگونه به تدريج بيرون خواهد آمد.

----------------------------------------------------------------------------------

رابطه ي خشم و افسردگي

از آنجايي که خشم و عصبانيت يک احساس قوي، طبيعي و لازم براي بقاي انسان است انرژي زيادي به همراه خود دارد. اين انرژي مي تواند نابودکننده و يا سازنده باشد.

چنانچه از کودکي عصباني شدن و ابراز احساس خشم در خانواده منع شود و يا حتي کودک بخاطر ابراز اين احساس طبيعي مثلاً تنبيه شود، پيامي که به او داده مي شود اينست که احساس عصبانيت و ابراز آن خطرناک است. نتيجه، به درون ريختن احساسات و ترس از ابراز هر نوع احساس است.
در برخي اين به درون ريختن،بتدريج تبديل به افسرگي هاي مزمن و يا دلشوره و نگراني دائمي مي شود.

بسياري از بيماري هاي جسمي، به دليل افسردگي و يا نگراني هاي مزمن است. ترس از ابرازعصبانيت همچنين موجب ميشود که در مقابل افراد عصباني، فرد بتواند ابراز وجود کرده ودر روابط خانوادگي و يا شغلي با مشکلات گوناگون روبرو شود.

براي مثال کساني که عليرغم قابليت هاي بسيار، دائم احساس کمبود مي کنند و يا در مقابل کسي که حرف زورميزند نمي توانند ايستادگي کنند، در واقع از هر نوع ابراز عصبانيت ترس دارند، چهابراز عصبانيت خويش و چه ابراز عصبانيت اشخاص ديگر. باين ترتيب، انرژي خشم وعصبانيت در اين افراد به درون ريخته و موجب آزار دروني شخص مي شود.

بسياري ازاوقات احساس خشم و عصبانيت مي تواند به دلخوري، احساس نفرت و يا کينه تبديل شود. روزها، ماه ها و يا حتي سال ها اين احساسات در درون جمع شده و مانند موريانه روح وجسم انسان را مي خورد. انباشته شدن اين احساسات منفي و آزار دهنده، بشکلي و درزماني بروز خواهد کرد.

آن خشم هاي قديمي مي توانند هيولاهاي امروز زندگي باشند که به اشکال مختلف مانند بيماري هاي جسمي، روحي، اعتياد و يا حتي خشونت عليه خود وديگران خودنمايي کنند. تحقيقات در اين زمينه نشان مي دهد که احساس دلخوري و کينه که براي سال ها در درون انسان باقي مانده ورشد مي کند، بزرگترين دليل فشارهاي روحي و يا استرس است.

---------------------------------------------------------------------------------

ريشه عصبانيت چيست؟

جالب است بدانيم خشم و عصبانيت يکياز راه هاي مقابله با فشار هاي زندگي است. زيرا در تحقيقاتي که در ريشه يابي عصبانيت شده،باين نتيجه رسيده اند که مهمترين نقش عصبانيت، جلوگيري از احساس درد ورنج است.

شايد اين سئوال پيش بيايد که چگونه خشم و عصبانيت جلوي احساس درد رامي گيرد. پاسخ اين است که خشم در حقيقت مانع ميشود که انسان نسبت به احساساتدردناک جسمي و روحي آگاهي پيدا کند.

بعبارت ديگر، خشم و عصبانيت بنوعي انسان رادر مقابل درد بيحس مي کند به اين دليل است که خشم يک مکانيزم دفاعي ناميده مي شود. در تراژدي هاي دردناک زندگي، انسان قبل از احساس درد، احساس خشم نسبت به انسان هاي ديگر، زندگي و حتي خدا پيدا مي کند.

برخي از اين حساسات دردناک عبارتند ازدلهره هاي شديد، ترس، احساس گناه، احساس شکست و بي ارزش بودن. معمولاً ريشه هاي عصبانيت را بايد در وقايع کودکي و يا نحوه رفتار اطرافيان جستجو کرد. اگر چه خشم يک احساس طبيعي است، ولي نحوه ابراز خشم و عصبانيت در افراد مختلف متفاوت است و اين بخش يعني نحوه ي ابراز عصبانيت معمولاً يادگرفتني است.

براي مثال اگر فردي درخانواده اي بزرگ شده که پدر و يا مادر خشم خود را با داد و فرياد، ناسزا گفتن،کوچک کردن ديگران، مشت کوبيدن به در و ديوار، شکستن وسائل خانه و بدتر از همه، حملات فيزيکي به افراد خانواده ابراز داشته اند، بدون شک کودکان نيز ياد مي گيرند که خشم خود را از اين راه ها ابراز کنند. حتي در چنين مواردي، براي برخورد با درد و رنجيکه رفتار خشونت آميز در انسان بوجود مي آورد، راه حل در خشم و عصبانيت بيشتراست.

----------------------------------------------------------------------------------

راه هاي مقابله با عصبانيت

مهمترين نکته اي که در مقابله با خشم بايدبدانيم اينست که عصبانيت يک احساس طبيعي و دروني است. باين معني که احساس عصبانيت درست و خوب است، ولي نحوه ابراز آن بايد همراه با گفتگو و حتي بدون حمله لفظي به افراد ديگر باشد.
ريشه عصبانيت در درون شخص است. باين گونه، صرفنظر از آنچه در اطراف انسان مي گذرد، مسئوليت عصباني شدن با شخص عصباني است. يکي از مشکلات برخورد با عصبانيت اينست که شخص عصباني بطور معمول ديگران و يا شرايط خارج از خودرا مسئول اين حساس مي داند و با سرزنش کردن اطرافيان، موجب ناراحتي بيشتر ميشود. پس، اولين راه مقابله با عصبانيت، بعهده گرفتن مسئوليت اين احساس است. در بحبوحه عصبانيت، نميشود با بحث و گفتگو مشکلي را حل کرد. دومين راه مقابله اينست که بحث وگفتگو را متوقف کرد و با نفس عميق کشيدن، از محل خارج شدن، دست و صورت را آب زدن وايجاد سکوت و آرامش، آتش خشم را خاموش کرد. وقتي مي بينيم خودمان و يا ديگرانعصباني هستيم، بلافاصله بايد بگوييم
«من الان خيلي عصباني هستم و احتياج دارم که خودم را آرام کنم».

و يا به شخص عصباني بگوييم
«بنظر ميرسد الان وقت خوبي براي ادامه اين بحث نيست، بگذار کمي هر دو آرام شويم و بعد به گفتگو ادامه خواهيم داد».

بي احترامي و داد و بيداد و ناسزا گفتن، به خشم مي افزايد. در بحبوحه عصبانيت، سرزنش کردن نتيجه منفي دارد. در چنين شرايطي، بويژه وقتي با کودکان ونوجوانان روبرو هستيم بايد احساس عصبانيت آنها را تاييد کنيم. بکار بردن جملاتي مانند:

«من مي بينم که تو احساس عصبانيت ميکني. همه آدم ها حق دارند عصباني شوند،من آماده ام که تو برايم توضيح بدهي از چه عصباني هستي و يا اگر ترجيح ميدهي، بعداًراجع باين موضوع صحبت خواهيم کرد».

اين نوع برخورد به احساس آرامش مي افزايد. بطور کلي افرادي که زياد عصباني ميشوند، قادر نيستند احساسات و خواسته هاي خود رادرست بيان کنند. باين گونه، در مواردي که همه چيز آرام است ميتوان آنها را تشويق به صحبت و بازگو کردن احساسات و نيازهايشان کرد. واقعيت اين است که شخص عصباني درعين حال از چيزي رنج ميبرد، ولي يا آگاه به اين احساس دروني نيست و يا توانايي بازگو کردن آن را ندارد. گاه نيز بدلايلي مي ترسد از احساسات درون سخني گويد. ترس و عصبانيت دو روي يک سکه هستند.
اگر بدانيم که دليل مهم عصبانيت يک احساس دردناک دروني است، بهتر ميتوانيم با شخص عصباني برخورد کنيم.

--------------------------------------------------------------------------------

23 راه براي غلبه بر خشم

ـ خود را از شر توقعاتي که از ديگران داريد نجات دهيد.
ـ رفتارهاي خشم برانگيز را بررسي کنيد و راهي صحيح براي ابراز احساسات خود بيابيد.
ـ در هنگام عصبانيت سعي کنيد پيش کسي برويد که براي او احترام خاصي قايل هستيد و او را دوست داريد.
ـ لحظات عصبانيت خود را با قيد زمان و مکان و واقعه‌اي که باعث عصبانيت شما شده يادداشت کنيد.
ـ از شخصي که دوستش داريد بخواهيد تا هنگام عصبانيت‌، به شما با گفتار يا اشاره‌هاي توافق شده‌، هشدار دهد.
ـ پس از بروز خشم اعلام کنيد که خطا کرده‌ايد.
ـ ياد بگيريد که اگر چيزي را دوست نداريد. اما از آن عصباني هم نشويد.
ـ ياد بگيريد که هر کس حق دارد چيزي باشد که خودش انتخاب کرده‌.
ـ اداي عصبانيت را در آوريد.
ـ عصبانيت خود را به تعويق اندازيد.
ـ در لحظه خشم‌، از افکار خود آگاهي پيدا کنيد.
ـ شوخ طبعي را در خود پرورش دهيد.
ـ زمان حال خود را با خشم و عصبانيت به هدر ندهيد.
ـ زندگي را سخت نگيريد.
ـ خود را ارزشمند بدانيد و اجازه ندهيد ديگران اختيار شما را در دست بگيرند.
ـ ياد بگيريد تا اعمال و عقايد ديگران شما را پريشان و آشفته نسازد.
ـ به خاطر داشته باشيد که ديگران حق دارند با آن چه دلخواه شماست همراه نباشند.
ـ به ياد داشته باشيد که ديگران نمي‌توانند هميشه به ميل شما رفتار کنند.
ـ اگر فکر مي‌کنيد که با بلندتر کردن صدايتان طرف مقابل ساکت مي‌شود. بياموزيد تا احساس خود را به او نشان دهيد، اما کاري نکنيد که عصباني شود.
ـ ياد بگيريد که در برابر يأس و ناکامي به شکل تازه‌اي از خود واکنش نشان دهيد.
ـ خشم خود را به نحوي که آثار مخرب نداشته باشد، ابراز کنيد.
ـ بياموزيد که دنيا هرگز آن طور که شما مي‌خواهيد، نخواهد بود
خلاصه : ـ خود را دوست داشته باشيد تا هرگز گرفتار خشم‌هاي مخرب نخواهيد شد.
میترا
میترا
بازرس
بازرس

تعداد پستها : 1173

امتياز كاربر : 3049

تاريخ عضويت : 2009-12-21


ساير موارد
نوع گوشي همراه:
حالت من: مهربون مهربون
جوايز اخذ شده: بهترين كاربر بهترين كاربر

بازگشت به بالاي صفحه اذهب الى الأسفل

بازگشت به بالاي صفحه

- مواضيع مماثلة

 
صلاحيات هذا المنتدى:
شما نمي توانيد در اين بخش به موضوعها پاسخ دهيد