^-^ مشاعره ^-^

سلام .بچه ها اين پست و گذاشتم باهم مشاعره كنيم،موافقيدكه،خوب اول خودم شروع ميكنم :

خفته بودیم و شعاع افتاب
بر سراپامان به نرمی می خزید
روی کاشی های ایوان دست نور
سایه هامان را شتابان می کشید

از پست شیکت ممنون یخی عزیز

دو« میم »در وسط قلب، دوکنده کاری چاقو
میان قلب درختان به یادگار نشستن
دو نقش، قالی بی رنگ، برای بافتن مرگ
از ابتدای تول ّد کنار دار نشستن
هراس تا ابد ازموج،همیشه ترس که ازاوج
فقط کناره گرفتن، فقط کنار نشستن
شبیه یک گل عاشق، شبیه پرده دریدن
اگر چه بلبل بودن، کنار خار نشستن

نگاه خسته در های بسته
کشتی دلها به گل نشسته
هوا چه دلگیر دلا گرفته
دل نگرونی هفت روزه هفته
دفتر پیره صدای خستم
دیگه پوسیده تو شب اسیره
برکه ی امید پر از صفا بود
بس شده ضخمی داره میمیره
نفس نمونده واسه ادامه
تنها دریغم این سایه هامه
دیگه بریدم خسته هو پیرم
گواه حرفام این خنده هامه

هزار و سیصد و پنجاه و پنج بار گسست
هزار و سیصد و پنجاه و پنج آدم مست!
هزار و سیصد و پنجاه و پنج مرتبه زن
هزار و سیصد و پنجاه و پنج بارشکست
هزار و سیصد و پنجاه و پنج زندگی ...
هزارو سیصد و پنجاه وپنج تا« پیوست »
هزار و سیصد و پنجاه و پنج راه جدید
هزاروسیصد وپنجاه وپنج زن ، بن بست
هزار و سیصد و پنجاه و پنج بازی بد
هزاروسیصد و پنجاه و پنج در یک دست
هزار و سیصد و پنجاه و پنج بر رویم
هزار و سیصد و پنجاه و پنج دررا بست
هزارو سیصد و پنجاه و پنج چشم به راه
هزار وسیصد و پنجاه و پنج مرد نشست
هزارو سیصد و پنجاه و پنج مرتبه هیچ
هزارو سیصد و...امّا هنوزچیزی هست

سلام،ممنون به خاطر استقبالتون

تو راز خود عشقــي، من جنــــــس خود فرياد

من بي تو غريب هستم، در گوشه عشق آباد

از خيسي چشـــمانت، گل داده گـــل ايثار

وقت است که ما با هم، تکرار شويم تکرار!

راه بودا پيش گيرم و
غرق روشنا ئی شوم
شايد هم
به اول خلقت بر سم
درگوشه ا ی از خيا با ن
جا يی گزينم
وگدايی
ژنده پوشی با شم
و در شک و ترديد بگويم
همه چيز بيهوده است
دنيا
کويری است
سراب گونه.
در کودکی به من گفته اند:
مرگ
انتطاری است
اسرار آميز
اگر مشتی خاک
برمزار عزيزی
بيفشا نی
در زما ن حل خواهی شد
هرگز
به وسوسه ها ی
جستجوی خويش
نيانديشی
در کودکی به من گفته اند:
نيرو برابر است با ک ل
در سرعت نور به توان د و
کهکشانها
از هم دور می شوند
مدام توليد مثل می کنند
از انفجا ر و انقبا ض ما ده ای
به حجمی بزرگ
در انبسا ط رسيده اند
آدم ،
ماشينی است
با احسا س؟
از او چيز ی
جز خا ک
نمی ما ند؟
همه چيز
تصادفی است !؟
ارادی است !؟
يا از پيش تعين نشده!؟
آری
اين سر نوشت
يا تقدير
من و توست.
در کودکی به من گفته اند:
در با زی سيا ست
دروغ هر روز برابر آئينه
تکرار می شود
خود فروش
نا چا ر
بدن فروشی را
گزيده است
کسی جای خا لی عشق را
در آغوش معشوقه ها
می جويد.

من ادامه مشاعره رو گذاشته بودم اما نمیدونم چرا ثبت نشد.

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

در کلبه ی ما رونق اگر نیست صفاست
انجا که صفاست در ان نور خداست
(تابلوی روی دیوارمونو نوشتم )