فصل اول(قسمت اول)

عرفان كيهاني(حلقه)


(سعدي)






- توجه بهاشتياق، كه
پول رايج دنياي كمال بوده و در اين وادي مشتاق‌ترين‌ها، همانا
ثروتمندترين‌ها هستند و همه‌چيز در اين وادي، مزد اشتياق است.
-
توجه كامل به اختيار
انسان كه تعيين‌كننده‌ي كمال و كيفيت حركت اوست.
عرفان حلقه

عرفان حلقهمباحث عرفاني را مورد بررسي
نظري و عملي قرار مي‌دهد؛ و از آن‌جا كه انسان شمول است همه‌ي انسان‌ها
صرف‌نظر از نژاد، مليت، دين، مذهب و عقايد شخصي مي‌توانند جنبه‌ي نظري آن
را پذيرفته و جنبه‌ي عملي آن را مورد تجربه و استفاده قرار دهند.
· اصل: هدف
از اين شاخه عرفاني كمك به انسان در راه رسيدن به كمال و
تعالي است، حركتي از عالم كثرت به عالم وحدت. در
اين راستا همة تلاش‌ها براي نزديك شدن انسان‌ها به يكديگر صورت گرفته و از
هرعاملي كه باعث جدايي و ايجاد تفرقه بين آن‌ها مي‌‌شود، اجتناب به‌عمل
مي‌آيد.
رحمت‌عام الهي
(صائب تبريزي)
خداوند توجة‌ ويژه‌اي به
انسان، مبذول داشته و نسبت به او، با رحمت تمام برخورد كرده
است كه از عشق ناشي شده است.

[/center]

(صائب تبريزي)

به‌طور كلي، همه‌ي انسان‌ها صرف‌نظر از نژاد، مليــت، جنسيــت، ســن و
سال، سواد و معلومات، استعداد و لياقت‌هاي فردي، دين و مذهب، گناهكاري و
بي‌گناهي، پاكي وناپاكي و.. مي‌توانند از رحمت‌عام الهي برخوردار شوند.
فيض و رحمت الهي در
انحصار هيچ گروه خاصي نيست. افراد و گروه‌ها فقط مي‌توانند معرف باشند، تا
اشخاصي كه خود را از پرتو اين نور نجات بخش مخفي كرده‌اند، در معرض آن قرار
بگيرند؛ به‌عبارت ديگر نحوه‌ي در معرض قرار گرفتن را به آن‌ها انتقال داده
و از آن‌چه را كه روزي آسماني دارند، مانند روزي زميني خود، به ديگران
انفاق كنند (مِما رَزَقناهُم ينفِقوُن) و از اتصال خود براي آن‌ها نيز ايجاد
اتصال كنند. در اين مورد همه‌ي اديان و مذاهب اتفاق نظر داشته و چكيده‌ي
همه‌ي گفته‌ها و نويدهاي الهي، با رحمانيت شروع شده و با آن خاتمه مي‌يابد و
از هر دري كه وارد شويم، با رحمانيت او روبه‌رو هستيم.
اگر از زاويه‌ي ديگري به
رحمانيت عام الهي نگاه كنيم، به اين نكته برمي‌خوريم كه انسان ممكن
است خطاب به خداوند بگويد:
(ابوسعيد ابوالخير)
خداوند جواب انسان را
از قبل آماده كرده و تدارك هديه‌اي جدا از مزد و پاداش اعمال، براي او در
نظر گرفته است تا نشان‌دهنده‌ي لطف وعطاي او باشد و با اين طريق، هيچ جاي
كمبودي براي انسان باقي نگذاشته است.
(حافظ)
و بدين‌گونه هر انساني
كه بخواهد، مي‌تواند خود را در زير چتر رحمانيت پروردگار قرار داده و از
آن بهره‌مند شود. اين باراني است كه بر سر همه مي‌بارد، خورشيدي است كه بر
همه مي‌تابد و نمي‌پرسد كه چه كسي نور مرا دريافت مي‌كند، آيا گناهكار است و
يا بي‌گناه؟ آگاه است و يا ناآگاه؟ پاك است و يا ناپاك؟ و...؛ براي
خداوند، همه‌ي انسان‌ها از آن جهت كه محتاج رحمانيت اويند، در يك سطح
مي‌باشند.
(حافظ)
اما اگر انسان از
اين بارش شكوفا نمي‌شود، به اين علت است كه يا خود را در معرض اين پرتو
محبت‌آميز قرار نداده و يا درحال غفلت به سر مي‌برد.
(سعدي)

موج رحمانيت الهي، راهگشاي مؤثري براي هدايت گمراهان است؛ زيرا وسيله‌ي
ارزشمندي براي آشنايي و اثبات وجود صاحب آن، يعني خداوند است و فرد هوشمند
با برخورد به نشانه‌هاي آن، در حقيقت به نشانه‌هاي «هدايت» برخورد كرده
است. فراموش نكنيم كه عيسي‌مسيح(ع) گمراهان بد‌نام را در اولويت برخورداري
از رحمانيت الهي قرار مي‌داد و اطراف او باج گيرها، بدكاره‌ها و بد‌نام‌ها،
اجتماع كرده و در كنار او راه هدايت را يافته بودند. رسول‌بزرگ او نيز،
پولس شكنجه‌گر بود؛ كه از
شكنجه‌گري كه تبديل به پولس رسول گشت و اين تحولات براي آن‌ها فقط به
واسطه‌ي قرار گرفتن در حلقه‌ي عام رحمانيت الهي، توسط عيسي‌مسيح(ع)، به
وقوع پيوست. در واقع، در معرض رحمانيت عام قرارگرفتن؛ يعني برقراري
امكان آشنايي عملي و آشتي با خدا.
مطلب
ديگر اين‌كه، تشنه به آب نياز دارد نه سيراب و اين گمراه است كه به هدايت و
رحمانيت او نيازمند است. كسي كه به نور رسيده است، ديگر محتاج امداد
هدايتي هيچ‌كسي نخواهد بود.
(اوحدي‌مراغه‌اي)
شبكه‌ي
شعور كيهاني



وجود هرچيزي را درعالم هستي
مادي، مانند سكه‌اي درنظر مي‌گيريم كه دو رو دارد: «واقعيت وجودي» و [b]«حقيقت وجودي[b]».[/b][/b]



واقعيت وجودي

واقعيت وجودي هرچيزي، به ما نشان مي‌دهد كه آن چيز وجود دارد، واقع
شده، اتفاق افتاده و حادث شده است؛ چه اين‌كه از علت، چگونگي و نحوه‌ي وقوع
آن، اطلاع داشته باشيم يا نه. اين بخش از وجود، يا قابل مشاهده است يا اثر
خود را روي محيط مي‌گذارد يا قابل ثبت، ضبط و اندازه‌گيري بوده و يا چند
مشخصه از مشخصات فوق را دارد. براي مثال، وجود يك تكه سنگ واقعيت دارد و آن
سنگ حادث شده و به‌وجود آمده است؛ چه نحوه‌ي به‌وجود آمدن آن را بدانيم و
چه ندانيم. بعضي چيزها را هم ممكن است كه نبينيم و حسي روي آن نداشته باشيم
ولي واقعيت داشته باشند، براي نمونه، اشعه‌ي مادون قرمز واقعيت دارد،
هرچند كه نمي‌توانيم آن را ببينيم و يا لمس كنيم، اما قادر هستيم آن را با
تجهيزاتي اندازه‌گيري كنيم حتي مورد بهره‌برداري عملي قرار دهيم.

حقيقت
وجودي
حقيقت وجودي،
موضوع‌هايي را دررابطه با واقعيت وجودي مورد
بحث و گفت‌وگو قرار مي‌دهد كه عبارت است از:
1 - علت وجودي و نحوه‌ي وقوع
براي
مثال، علت به‌وجود آمدن سنگ چيست؟ و يا چرا جهان هستي پيدايش
يافته است؟ (چه عواملي سبب پيدايش جهان هستي بوده است؟)
2 - طرح وجودي و مسايل پشت
پرده‌ي واقعيت وجودي

هر واقعيتي به‌دنبال طرح و نقشه‌اي بايد اتفاق افتاده باشد و با بررسي
مسايل پشت پرده‌ي هر واقعيتي، مي‌توان با طرح و نقشه‌ي وجودي آن واقعيت،
برخورد كرده و آن را مورد مطالعه قرار داد. براي مثال: انسان چرا و به چه منظوري به‌وجود آمده است و يا فلسفه‌ي خلقت
جهان هستي چيست؟
3- كيفيت وجودي هر پديده

حقيقت وجودي، چگونگي
و كيفيت وجودي يك
واقعيت را نسبت به يك مبنايي زير ذره بين قرار داده و آن را بررسي مي‌كند؛
اين‌كه آيا حقيقتاً چيزي وجود خارجي دارد؟ يا اين‌كه مجازي است؟ براي
نمونه، در مورد تصوير يك شي در آينه؛ آن تصوير واقعيت وجودي دارد و در آينه واقع شده است ولي حقيقت وجودي ندارد،
زيرا نسبت به خود شي مجازي است. پس چيزهايي مي‌تواند در عالم هستي واقعيت
داشته و واقع شده باشند، اما نسبت به خود آن چيز از حقيقت وجودي برخوردار
نباشند؛ و برعكس بعضي چيزها از نظر ما واقعيت نداشته باشند ولي حقيقت وجودي
داشته باشند، مثل اشعه‌ي مادون قرمز كه با چشم ما ديده نمي‌شود و براي ما
واقعيت ندارد ولي چون با ابزارهايي قابل تشخيص است، نسبت به چشم ما داراي
حقيقت وجودي است. و يا هاله‌هاي پيرامون انسان كه با چشم معمولي ديده نمي‌شوند و از نظر انسان واقعيت
نداشته و سال‌ها تصور مي‌شده است كه اين صحبت‌ها خرافه‌اي بيش نيستند ولي
با عكس برداري كرليان قابل
مشاهده شدند؛ پس با وجودي كه قابل رؤيت نيستند ولي حقيقت وجودي دارند. لذا
حقيقت وجودي، چگونگي و كيفيت وجودي هر پديده و هر موضوعي را مورد بررسي
قرار مي‌دهد.
حال جهت شناخت «شبكه‌ي
شعور كيهاني» لازم است واقعيت و حقيقت وجودي جهان
هستي مادي را مورد بررسي دقيق‌تري قرار دهيم كه به‌دنبال اين
بحث، موضوع «جهان‌مجازي» را مطرح مي‌كنيم.

جهان مجازي

فرض كنيد مطابق (شكل 1- الف) تيغه‌اي داريم كه مي‌تواند حول محور وسط آن
بچرخد. اگر سؤال كنيم كه اين تيغه در حالت ثابت واقعيت وجودي دارد يا خير؟



جواب اين سؤال مثبت است، زيرا اين تيغه
حادث شده و واقعيت دارد. حال اگر مطابق (شكل 1-ب) اين تيغه را حول محور آن
با سرعت به چرخش درآوريم، آن‌چه را كه مشاهده مي‌كنيم، استوانه‌اي است كه
قطر قاعده‌ي آن قطر تيغه و ارتفاع آن، ضخامت تيغه خواهد بود (شكل-2).



















[/right]