اي كاش زندگي...!

۱ -۱- مادرش مچ دستش را محکم گرفته بود تا درشلوغی مترو گم نشود و درفشار جمعیت از هم دور نشوند...او اما تمام حواسش به بسته پفکی بود که مادر برایش خریده بود...که درهمان دستش بود!

۲ -۱- روزی مثل تمام روزهای دیگرم را ازمیان لحظه­ هایم میگذراندم...خسته بودم. کیفم روی­ شانه­ام سنگینی می­کرد و این دیگر مثل همه روزم، نبود...سنگینتر بود،انگار!

۱ -۲- دانه دانه پفکها را، اول می­مکید بعد می­بلعید، تا شاید بیشتر از طعمشان لذت ببرد...چنان دقتی به خرج می­داد که گویی بناست دانه­ای با دانه دیگر، طعم متفاوتی داشته باشد؛ اما همه هم­طعم بودند...شور بودند!

۲ -۲- حواسم به اطراف نبود، اصلاً!...باران نم­نم بوی خاک در هوا می­پاشید...پله ­های مترو شلوغ­تر ازهمیشه بود و من، شلوغ­ترش کردم...به سالن مترو و هوای دم­کرده­اش رسیدم...

۱ -۳- یکی از دانه ­های پفک را روبرویش گرفته بود...چشمش را بست، تا بهترشاید بفهمدش...شرطبندی می­کرد با خودش، انگار؛یعنی طعم این یکی چیست!؟...چیزی به دستش خورد...پفک روی زمین افتاد...

۲ -۳- درون واگن مترو شلوغ­تر و دم­کرده ­تر از سالنهایش بود...سردرد داشتم،هنوز...مثل عروسک نخی خیمه شب بازی، بعد از یک نمایش طولانی، به میله­ های مترو آویزان بودم...در میان عروسکهای دیگر، شاید!

۱ -۴- «کثیف شده، از زمین ورش ندار..!» مادرش با این عتاب مچش را میکشید...خم شده بود اما، به سمت دانه پفک مانده بر زمین؛«می­دونم کثیفه!»...«بیا بریم دختر!»...«آخه نمی­خوام بخورمش که...، می­خوام بردارم زیر پا نمونه!»

۲ -۴- کوپه خلوت شد...صدای هواکشها زیادتر شده بود، روی یکی از صندلی­های آبی نشستم و سنگینی کیفم را روی پایم گذاشتم...هنوز در افکارم بودم...«این دیگه چیه!؟» با دست گوشه پایین کیفم را تکاندم...ردی از خرده­ های پفک رویش بود!

****

نمی­دانم دخترک توانست دانه پفک را بردارد یا نه، فکری شدم...؛

«...زندگی چند وقت است که از دستم افتاده....کثیف شده و دیگر میلی به چشیدنش نیست، انگار!...اما تمام سعی­ام این است که زیر دست و پا نماند...کاش مچم را کمی رهاتر کنند...کاش زندگی­­ام هرچند کثیف، زیر دست و پا نماند...کاش بتوانم زندگی را بردارم...کاش!»

--------------------------------------------------------------------------------