آسمون بغضش رو خالی میکنه از فریدون

آسمون بغضش رو خالی می کنه
آدم رو حالی به حالی می کنه
کوچه رنگ زمستون میگیرن
شیشه ها بخار و بارون میگیرن
آدم ها چترهاشون رو وا میکنن
گریه ی ابر رو تماشا می کنن
نمی خوان مثل درخت ها تر بشن
از دل قطره ها با خبر بشن
نمی خوان بی هوا خیس آب بشن
زیر بارون بمونن خراب بشن
اما تو چترت رو بستی کبوتر
زیر بارون ها نشستی کبوتر
رفتی و سنگ ها شکستن بالت رو
اومدی هیچ کس نپرسید حالت رو
بعضی ها دشمن های خونی شدن
بعضی ها میگن که بارون کدومه
بوی نم شرشر ناودون کدومه
دیدی آسمون خراب شد سر ما
غصه شد مثل یه بال و پر ما
حالا تو سایه نشینی مثل من
خواب های ابری میبینی مثل من
چقدر اینجا می خوری خون جگر
کبوتر دستات رو بنداز و بپر